EVRM artikel 9: vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst.
Een veelgehoord geluid is dat de slavernij in de (voormalige) koloniën van Nederland een ver van ons bed show is, dat het zo lang geleden is en dat “men” maar eens moet stoppen met het aanwakkeren van deze discussie. Dat dit alles geenszins het geval is doet BOKS in een serie columns uit de doeken. Lees mee, denk mee en beweeg jouw krachten mee!
Tussen 1874 en 1971 (1971 is alles behalve lang geleden.. zeker voor de miljoenen Nederlanders die in 1971 al bestonden) was in Surinaams Nederland een verordening van kracht waarmee de beoefening van winti strafbaar gesteld werd omdat het beschouwd werd als afgoderij. Dit natuurgeloof is destijds gecriminaliseerd ten einde de tot slaaf gemaakten geen mogelijkheid te geven terug in hun kracht te komen. Even meedenken: 1863 is de slavernij in Surinaams Nederland afgeschaft, daarna moesten de tot slaaf gemaakten 10 jaren verplicht doorwerken (dus stiekem nog een beetje slavernij maar we noemen het anders) en dan zit je in het jaar 1874.
Net als de criminalisering van de islam momenteel en het jodendom omstreeks 1939-1945 worden elementen waarmee iemand kwaad wil uitgelicht en neergezet als het totale geloof. De lijn die ik hierin bemerk is het willen verbreken van de eenheid die ontstaat op het moment dat men eenheid vindt in een gezamenlijk denken (voor de gelovigen: in een gezamenlijk geloof). Hiermee proberen machthebbers de opkomende eenheid neer te slaan en uiteindelijk te verbreken. Met de komst van de verordening is deze situatie geïnstitutionaliseerd.
Dan komen wij nu op het gedeelte “ver van mijn bed show”. In tegenstelling tot het humanisme, boeddhisme, katholicisme en de islam wordt er geen zendtijd toegekend aan de aanhangers van winti. Het Commissariaat voor de Media geeft als reden op dat er geen gebedshuis of iets dergelijks is. Hiermee gaat het Commissariaat voorbij aan het feit dat men bijna 100 jaar dit geloof niet in openbaarheid mócht belijden en in de eeuwen daarvoor simpelweg niet kón belijden. Je kunt van een volk geen bewijzen van de religie eisen als datzelfde volk er eeuwen over gedaan heeft om de religie juist zo onzichtbaar mogelijk te maken. Zeker niet als jouw eigen overheid de mensen daartoe gedwongen heeft.
Zo ver van ons bed is dit dus niet. Het gebeurt in Nederland anno 2017. Dit is een duidelijk voorbeeld van de institutionalisering van ongelijkwaardigheid en hoe instituties zich inzetten om dit gaande te houden. Kortom, het is tijd voor actie. Het is tijd op onze krachten gezamenlijk te gaan bewegen.
Gladys Albitrouw